DoğaHayranı
Active member
Akşener: “Sırf onu gıcık etmek için, milletçe mutsuzmuş üzere yapıyoruz”
YETERLİ Parti Genel Lideri Meral Akşener, partisinin küme toplantısında gündeme dair açıklamalarda bulundu. Akşener konuşmasında şu sözlere yer verdi:
“Aziz Milletim, sevgili gençler, bedelli milletvekilleri, değerli basın mensupları,
Küme toplantımıza beğenilen geldiniz, sefalar getirdiniz.
Konuşmama başlarken,
hepimizi gururlandıran bir gelişmeyi, sizlerle paylaşmak istiyorum:
Polonya Parlamentosu;
Dünya Türklüğünün ve Kırım’ın sembol ismi,
ömrü sürgünlerde, zindanlarda, uğraşla geçmiş pahalı büyüğüm,
Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu’nun,
Nobel Barış Ödülü’ne, aday gösterilmesi için karar aldı.
Polonya parlamentosunun aldığı sonucu,
ÂLÂ Parti olarak, büyük memnuniyetle karşılıyoruz.
İstiyoruz ki;
Biz de, Türk Milleti’nin yegâne hafızası, milletimizin kutsal çatısı,
Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde alacağımız, misal bir kararla takviye olalım.
Kahramanımızı, Nobel Barış mükafatına aday gösterelim.
Bu vesileyle;
Bizim için siyaset üstü olan bu biçimde özel bir mevzuda,
tüm siyasi partilerin dayanağını bekliyor,
küme başkanlıklarını, gerekli adımları acilen atmaya davet ediyorum.
Bedelli dava arkadaşlarım;
İki gün daha sonra, yani 18 Mart, mükemmel tarihimizin, destansı bir durağı olan,
Çanakkale Zaferimizin yıldönümü.
Çanakkale bir ruhtur.
Birliğin, dirliğin, inanmışlığın, kahramanlığın, bağımsızlığın beden bulduğu bir ruhtur.
Zira, Kurtuluş Savaşımızın tohumları, Çanakkale’de ekilmiştir.
Zira, tarihin akışını değiştirecek bir kahramanı, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü,
Türk Milleti’ne, Çanakkale armağan etmiştir.
Zira, Çanakkale, Cumhuriyetimize giden yolda döşenen birinci taştır.
Daima söylemiş olduğim üzere, medeniyet yolunun taşlarını sadece cesurlar döşer.
Ve Çanakkale;
işte o hamasetin ta kendisidir.
Başta, Cumhuriyetimizin banisi, Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere,
silah arkadaşlarını, şehit ve gazilerimizi, rahmet ve şükranla anıyor,
Aziz anıları önünde hürmetle eğiliyorum.
Aziz milletim;
Ak Parti iktidarının,
Akıl ve bilimden uzak,
Cumhuriyet değerlerimizle de sorunu olan idare anlayışı,
artık uygunca hastalıklı bir hâl aldı.
Makyavel’i gururlandıracak tipten bir bakış açısına sahip,
üstün liyakatli Ak Parti takımlarının elinde,
ekonomimiz can çekişiyor.
6 aydır öve öve bitiremedikleri rekabetçi kur masalı,
gelinen noktada, âdeta bir dehşet sinemasına dönüştü.
“Beştepe Sokağı’nda Kâbus…”
Gelin hafızamızı bir arada tazeleyelim:
Sayın Kruger ve arkadaşlarının, “yeni” iktisat modeli neydi?
Siyaset faizini düşür.
Türk Lirası’nın pahasını düşür.
İhracatı arttır.
Cari fazla oluştur.
Ve bu türlü enflasyonu düşür.
Model buydu değil mi?
Üstelik;
Bay Kriz’in, Nobellik teorisini temel alan bu model,
hem Nass ile,
tıpkı vakitte ittifakın minik ortağının, hayallerini süsleyen,
Çin görünümlü Bangladeş modeliyle de uyumluydu, değil mi?
Pekala ne oldu?
Milletimize kurtuluş reçetesi olarak pazarlanan,
bu kelamım ona modele geçişin üzerinden, 6 ay geçti…
Faizler düştü mü?
Düşmedi.
Bir tek, Merkez Bankası faizleri düştü,
öbür tüm faizler göklere çıktı.
Faiz lobileri bayram etti.
Pekala Türk Lirası bedelsiz hâle gelince, ihracatımız arttı mı?
Doğrudur arttı.
Lakin ithalatımız daha da fazla arttığı için,
bu hiç bir işe yaramadı…
Üstelik daha az ölçüde malı,
daha fazla para ödeyerek ithal ettik.
Pekala cari fazla verip, enflasyonu düşürdük mü?
Bırakın cari fazlayı, son 4 yılın en yüksek cari açığını verdik.
Pekala enflasyon düştü mü?
Maalesef o da hayır…
Hatta Ak Parti’nin, iktidarı devraldığı zamankinden,
daha yüksek bir enflasyonla, karşı karşıyayız.
Üretici fiyat enflasyonu, yüzde 100’ün üzerinde.
Tüketici enflasyonu da, yüzde 50’nin üzerinde.
Üstelik TÜİK’e nazaran…
Pekala ekonomik büyümeye ne oldu?
Yavaşlama sinyalleri veriyor.
Yani;
hem cari açık yükseldi,
hem enflasyon arttı,
birebir vakitte büyüme yavaşladı.
Maşallah üçü bir arada…
Ez cümle;
Bay Kriz ve arkadaşlarının bu dahiyane ekonomik modelleri kararında,
güzele giden, tek bir ekonomik gösterge bile yok.
Ancak enteresandır;
Milletimiz bu biçimde ibretlik bir tabloyla karşı karşıyayken;
Bu arkadaşlar hala bizleri, ısrarla,
her geçen gün ağırlaşan problemlerimizin,
aslında var olmadığına, ikna etmek için uğraşıyorlar.
Yani ekonomik modeller gelip geçiyor, ancak ikna siyaseti tam gaz sürüyor…
Gerçekten geçtiğimiz günlerde, Bay Kriz çıktı;
“Bizim Ayçiçek yağı, zeytin yağı üzere problemlerimiz yok.” dedi.
Şaşırdık mı?
Şaşırmadık.
Zira, kendisine göre, ülkemizde aslına bakarsan;
Konutuna ekmek götüremeyen de yok.
Akaryakıt kuyruğu da yok.
Ekmek kuyruğu da yok.
İşsizlik de yok.
Yoksulluk da yok.
Yolsuzluk da yok.
Hatta Türkiye’de hiç bir sorun yok, milletçe Sevimliler Köyü’nde yaşıyoruz…
Bu arkadaşımıza nazaran, bizler nankörlük ediyoruz.
Milletçe toplanmışız, başımızdan sorun uyduruyoruz.
Hiç meselemiz olmamasına karşın;
yalnızca üşendiğimizden, konutumuza ekmek götürmek istemiyoruz.
Her şey güllük gülistanlık bulunmasına karşın;
biz tembeliz, milletçe iş beğenmiyoruz.
Aslında, herkes fazlaca keyifli lakin;
Sadece onu gıcık etmek için, milletçe mutsuzmuş üzere yapıyoruz.
İşte Sayın Erdoğan’ın fantastik dünyasında,
her şey bu sistemle işliyor.
Yani, bırakın sıkıntılarımızı çözmeyi,
daha sıkıntılarımızın varlığını bile, kabul etmiş değiller.
Bu başla attıkları her adım da,
Maalesef ,milletimizin ve memleketimizin ziyanına sonuçlanıyor.
Gerçekten, bunun son meselai,
Cumhuriyet tarihinin, en büyük vurgunlarından biri olan, Türk Telekom’da gördük..
90’lı yılların ortasında, 25-30 milyar dolar içinde, paha biçilen Türk Telekom’un,
yüzde 55’ini, ailece muhabbet kurdukları, Lübnan’lı Hariri’ye,
“Özelleştirme yapıyoruz, yabancı sermaye giriyor.” tezahüratları eşliğinde,
6 buçuk milyar dolara sattılar.
Hariri, gözlerinin önünde Türk bankalarından kredi kullandı.
Gıklarını çıkarmadılar.
Mukavele gereği yemin ettiği hiç bir yatırımı yapmadı.
Dönüp tek bir laf etmediler.
Türk Telekom’un kârını cebine indirdi.
“Sen ne yapıyorsun?” demediler.
Cumhuriyet tarihinin en büyük soygununa,
bilerek ve isteyerek göz yumdular.
En sonunda;
Hariri cebine indirdiği kâr haricinde, her şeyi bırakıp gidince de,
paylar, kredi aldığı bankalara devroldu.
Pekala soygun burada bitti mi?
Hayır bitmedi.
Mukavele, 2026’da sona ereceği için,
Paylar, 2026 yılında, aslına bakarsan fiyatsız olarak devlete geçecekti.
Onlar ne yaptı?
2026’yı beklemediler, Varlık Fonu’na, 1 milyar 650 milyon dolara, tabiri caizse çaktılar…
Yani, milletin kesesinden, 24 buçuk milyar lirayı daha, ziyan hanesine yazdılar.
Pandemide vatandaşına, fakat 10 milyar liralık, nakit takviyesi verebilen Bay Kriz,
eski dostu Mösyö Hariri için, 24 buçuk milyar lirayı bir çırpıda harcadı.
Lisana kolay…
24 buçuk milyar lira.
Hani, “kaynak kaynak” diye geziyorlar ya…
Bu parayla, 1 yıl boyunca, ilköğretimdeki çocuklarımıza,
parasız kahvaltı ve öğlen yemeği verebilirdik.
Bütün çocuklarımıza, okul öncesi eğitim sağlayabilirdik.
Çiftçilerimize verilen dayanağı, iki katına çıkarabilirdik.
Tüm öğrencilerimize, bir yıl boyunca, parasız internet verebilirdik.
Derin yoksullukla uğraş eden 4 milyon bayana,
bir yıl boyunca, ayda 500 lira gelir takviyesi sağlayabilirdik.
Şu vicdansızlığa bakar mısınız?
Yazıklar olsun.
Meclis kümemiz, bu bahisle ilgili önergemizi verdi.
İnsanlarımızın, derin yoksullukla gayret ettiği,
Vatandaşımızın, enflasyon canavarına, göz nazaran gore ezdirildiği,
Annelerin, bebek bezi yerine, naylon poşet kullanmak zorunda bırakıldığı,
bu biçimde güç bir periyotta;
milletimizin gözünün içine baka baka yapılan, bu rezilliğinin peşini bırakmayacağız.
Aziz milletim;
Biliyorsunuz, 26 aydır, vilayet il, ilçe ilçe, ülkemizi geziyorum.
Arkadaşlarımla birlikte, milletimizin kederlerini dinliyorum.
Hem esnaflarımızla,
tıpkı vakitte, dükkânları gezerken karşılaştığımız, vatandaşlarımızla konuşuyorum.
Dinlediklerimi de, her hafta bu kürsüden anlatıyorum.
Bu sayede, geçtiğimiz iki yıl zarfında,
milletimizin sesini tüm Türkiye’ye duyurduk.
İnsanlarımızın yaşadıkları meselelere, tahliller ürettik.
bir daha bu kürsüden, kelamı şahsen kendilerine vererek,
Esnaflarımızı, sanayicilerimizi, üreticilerimizi,
Atanamayan öğretmenlerimizi,
Umutsuz gençlerimizi,
Geçim kederiyle boğuşan emeklilerimizi dinledik.
Bundan daha sonra da dinlemeye de devam edeceğiz.
Lakin bir kesim daha var ki;
Onların sesi, gereğince duyulmadı.
Onların sesi, gereğince duyurulmadı.
Onlar, mesken kadınları…
Ailesini çekip çeviren,
Çocuğunu besleyip büyüten,
Mesken iktisadının temel direği olan konut kadınları…
İktidar tarafınca, çantadaki keklik görülen,
ve o niçinle, Ak Parti’nin umursamazlığından, en çok müzdarip olan, mesken kadınları…
İşte o niçinle, ben de;
Bir yandan, ilçe ziyaretlerimize devam ederken,
Bir yandan da, iktidarın yolunu unuttuğu, o konutları ziyaret ediyorum.
O denli şeyler dinliyor,
O denli şeyler öğreniyor,
Ve o denli şeylere şahit oluyorum ki;
bir süre daha sonra, artık kalbim ağrıyor…
Geçen hafta, Sultanbeyli’deydim.
İsimleri bende gizli,
fakat bu kardeşlerimin öykülerine, hepiniz şahit olun istiyorum.
örneğin;
Eşini Kovid’den kaybetmiş,
Yarım gün dokumacılık işine giderek,
günde 50 lirayla geçinmeye çalışan bir kardeşim diyor ki;
“Görüp de canları bir şey ister diye,
çocukları markete götüremiyorum.
Akşama yayla çorbası yaptım.
Gücümüz yetip de, bir tavuk alamıyoruz artık.
Fırın yakamıyorum, ütü yapamıyorum.
Ona karşın, elektrik faturamız 200 lira geliyor.”
örneğin;
Öteki bir meskende, malulen emekli bir ablam diyor ki;
“Akşama yalnızca makarna yaptım, hiç bir şey pişiremedim.
Alamıyorum ki pişireyim.
Fırına gidince, daha ucuz olsun diye;
Evvelki günden kalan bayat ekmeği, 1 buçuk liraya alıyorum.
Artık taze ekmek bile yiyemiyoruz.”
örneğin;
Bir öteki kardeşim diyor ki;
“Evin bayanı olarak, kek yapmak istiyorum;
lakin maliyetini düşünerek vazgeçiyorum.
Evvelce konuk çağırmaktan memnun olurduk.
Artık korkuyoruz.”
örneğin;
Eşi taban fiyatla çalışan, 4 çocuklu bir konut hanımımız diyor ki;
“Doğalgaz 900, elektrik 400 lira geldi.
Çocuklara harçlık veremiyoruz.”
örneğin;
Konut kirasını ödeyebilmeyi, hayal ettiğini söyleyen bir kardeşim.
Evet, yanlış duymadınız.
Ülkemizde bir bayan, kirasını ödeyebilmeyi, hayal ediyor.
bu biçimde bir rezalet olabilir mi?
Bu kardeşim diyor ki;
“Her gece yastığa başımı koyduğumda;
‘yarın çocuklara ne yedireceğim?’ diye düşünüyorum.
Okula giden çocuğumu, servise veremiyorum.
Yürüyerek okula gdolayıyorum.
Küçük çocuğu bırakacağım bir yer olmadığı için,
ağabeyini okula bırakırken, soğuk havada onu da yanımda gdolayıyorum.”
örneğin;
Artan elektrik meblağlarından dolayı,
Akşamları ışıkları kapatıp oturduklarını söyleyen,
bir diğer kardeşim diyor ki;
“’Simit yiyin’ diyorlar.
Simit 4 lira olmuş.
Biz 5 kişilik bir aileyiz;
günde 20 lirayı, simide veremeyiz.”
İşte size, konutların ortasında yaşanan Ak Parti gerçekleri…
Sabahtan akşama kadar anlatılan, büyüme masalları,
bu gerçekleri değiştirmiyor.
Oturdukları yerden konuşan, tuzu kuru saray sefacıları,
bu sesi duymuyor, dinlemiyor, anlamıyor.
Ancak hiç merak etmeyin.
Onlar istedikleri kadar inkar etsinler;
biz bu gerçekleri anlatmaktan vazgeçmeyeceğiz.
Esnaf dükkanlarından, sokaklardan yükselen sesi, nasıl duyurduysak;
meskenlerden yükselen sesleri de duyuracağız!
Esnafın, üreticinin, endüstricinin sıkıntısına nasıl deva aradıysak;
Meskenlerdeki sıkıntılara de deva arayacağız!
Emeklinin geçim ıstırabına, gençlerin ümitsizliğine,
nasıl tahliller sunduysak;
Mesken bayanlarının sorunlarına da, tahliller sunacağız!
Aziz milletim, kıymetli milletvekilleri;
Geçtiğimiz Pazartesi günü, Tıp Bayramı’ydı…
14 Mart’ta, biz aslında neyi kutladık, biliyor musunuz?
Söke söke aldığımız, bağımsızlığımızı kutladık.
Vatanımız için verdiğimiz, ulu çabayı kutladık.
Aslında biz, 14 Mart’ta;
Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane’den yükselen, yüreği kutladık.
Gelin, Türk tabiplerinin, bağımsızlık aşkının sembolü olan,
Tıp Bayramı’nın öyküsünü, bir defa daha hatırlayalım.
1919 yılında, İstanbul’un işgal altında olduğu günlerde;
İngilizler, devrin Tıp Fakültesi olan,
Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane binasına, el koymuştu.
Tıbbiye öğrencileri,
bu duruma sessiz kalmamak için,
ortalarından Hikmet Boran’ı başkan seçerek,
işgali, protesto etmeye karar verdiler.
Bunun için de, dev bir Türk bayrağı hazırladılar.
14 Mart sabahında,
İngiliz nöbetçileri atlatıp,
Tıbbiye binasının kuleleri içinden,
al bayrağımızı dalgalandırdılar.
İşte, Tıbbiyeli Hikmet’in etrafında birleşen o gençler;
Karanlık işgal günlerimize, umut oldular…
Bağımsızlık öykümüze, nefes oldular…
Ulu çabamıza, “bayram” oldular…
Amaaa, kıssa burada bitmedi.
Biliyorsunuz 1919 yılı, hem de;
Atatürk’ümüzün, milletimizi kurtuluşa hazırladığı yıldı.
Samsun’dan başlatmış olduğu o kutlu yürüyüşte, Sivas’a geldiğinde;
Tıbbiyelilerin temsilcisi olarak seçilen,
çabucak hemen 19 yaşındaki Hikmet Boran da oradaydı…
Sivas Kongresi’nde;
Manda ve himaye fikrini savunanlarla,
tam bağımsızlığımızı savunanların tartıştığı sırada;
Tıbbiyeli Hikmet, coşkuyla Mustafa Kemal Atatürk’e seslendi.
Dedi ki;
“Paşam;
Delegesi bulunduğum Tıbbiyeliler, beni buraya,
bağımsızlık davamızı, başarmak yolundaki mesaiye,
katılmak üzere gönderdiler.
Mandayı kabul edemem…
Şayet kabul edecek olanlar var ise;
bunlar her kim olursa olsun, şiddetle reddeder ve kınarız.
Farzı muhal, manda fikrini siz kabul ederseniz;
Sizi de reddeder, Mustafa Kemal’i ‘vatan kurtarıcısı’ değil,
‘vatan batırıcısı’ olarak isimlendirir ve lanetleniriz.”
Tıbbiyeli Hikmet’in yüreğinden kopan bu kelamlar karşısında;
Mustafa Kemal Atatürk ne dedi biliyor musunuz?
“Evlat, müsterih ol. Gençlikle iftihar ediyorum, ve gençliğe güveniyorum.
Biz, azınlıkta kalsak dahi, mandayı kabul etmeyeceğiz.
Parolamız tektir ve değişmez:
Ya istiklal, ya ölüm!”
İşte Ceddimiz, vatanımızın kurtuluş parolasını,
Birinci defa burada, Tıbbiyeli Hikmet’e söylemiş oldu.
İşte Ceddimiz, memleketimizin aydınlık geleceğini,
Birinci kere burada, Türk gençliğinin anlayışına ve gücüne bağladı.
İşte Ceddimiz, kurtuluş mücadelemizdeki gücü;
Tam olarak buradaki yürek ve kararlılıktan aldı.
Bundan 103 yıl evvel;
19 yaşındaki Hikmet Boran ve Tıbbiyeliler;
Ulusal gayretimize, işte bu biçimde bir aşkla inandı…
Başta vatanımızın kurtarıcısı, Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere,
Cüretin sesi olan, Hekim Hikmet Boran’ı,
Cüretin yüreği olan, tıbbiyelilerimizi,
ve hamasetiyle destan yazan, tüm istiklal kahramanlarımızı;
Hürmet, rahmet ve minnetle anıyorum.
Yürüdüğümüz bu çetin ve tuzaklı yolda,
Yürekleriyle bize rehber oldukları için,
Allah onlardan razı olsun.
Ruhları şad, yerleri cennet olsun.
Bu vesileyle, bir defa daha;
Ülkemizin bağımsızlık ateşine har olan,
Kendini, mesleğine, vatanına ve milletine adayan,
Tıbbiyeli Hikmet’in açtığı bayrağı, bugün devralan,
Fedakârlığın ve özverinin simgesi tüm doktorlarımızın,
14 Mart Tıp Bayramı’nı, yürekten kutluyorum.
Güzel ki varsınız!
İşte o niçinle bugün;
Milletin Kürsüsü’nü genç bir hekimimize bırakıyoruz.
Aile hekimliği çalışanları sendikası,
Ve İzmir Aile tabipleri Derneği idare heyeti üyesi,
Hekim Ahmet Kandemir ortamızda.
Kendisi, hekimlerimizin ve sıhhat kesiminde yaşanan sıkıntıların sesi olacak,
biz de daima bir arada onu dinleyeceğiz.
Buyurun Ahmet Beyefendi,
Kelam de, kürsü de sizindir.
Teşekkür ediyorum.
Cumhuriyetimizin yetiştirdiği pahalı tabiplerimiz;
Büyük fedakârlıklarla, özveriyle ve zorluklarla çalıştığınızı,
Biz biliyoruz.
Değerli mesleğinizin, hak ettiği saygınlığı nazaranmediğinizi,
Biz biliyoruz.
Çalışma saatlerinden, şiddete kadar, türlü haksızlığa maruz kaldığınızı,
Biz biliyoruz.
Bütün bunlar yetmezmiş üzere;
Bir de anlayışsız, düşmanca ve şımarık hallerle karşı karşıya kalıp,
nasıl yıpratıldığınızı, biz biliyoruz.
Ancak biraz daha sabredin, epey az kaldı!
Memnun ve huzurlu günler görmenize,
Emin olun epeyce az kaldı!
ÂLÂ Parti iktidarında;
sizin daha fazla hor görülmenize, müsaade etmeyeceğiz.
Hiç merak etmeyin.
Aziz milletim, pahalı milletvekilleri;
Cumhuriyetimizin birinci senelerında;
Savaştan yeni çıkan bir ülke olmamıza karşın, kaç başarılara imza attık.
örneğin;
Refik Saydam üzere idealist bir tabibin önderliğinde;
Salgınlarla ve hastalıklarla uğraş ettik.
örneğin;
1928 yılında Hıfzıssıhha Enstitüsü’nü kurduk.
örneğin birinci 10 yılda;
Sıhhat çalışanı sayımızı, tam 10 katına çıkarttık.
86 olan kurum sayımızı, 176’ya,
6 bin 500 olan yatak sayımızı 14 bine çıkarttık.
Ve tüm bunları son derece sonlu imkanlarla,
savaştan yeni çıkmış bir ülkenin,
milletini seven, ülkesini seven, işini seven,
idealist bürokratlarıyla gerçekleştirdik.
Fakat maalesef;
Lisede okurken, tabip olmaya karar veren Safiye Ali’yi,
devlet bursuyla yurt haricinde okutarak, ülkemize birinci bayan tabibini kazandıran,
cumhuriyet vizyonundan,
bugün geldiğimiz nokta, sahiden içler acısı…
Bugün maalesef;
Yandaşlarına ihale ettikleri bol camlı binaların içerisini,
Garantili hastalar ve sipariş adabı hekimlerle doldurmayı düşünen,
sıhhati da ticaret bakılırsan, bir garip anlayışla karşı karşıyayız.
Gerçekten bu anlayışın, ibretlik bir yansımasına, geçen hafta şahit olduk.
Sayın Erdoğan, bayanlar gününde,
bayan muhtarlara, jurnalcilik teklif ettiği toplantının bir kısmında,
marabası gördüğü hekimlerimize hitaben, “giderlerse gitsinler” dedi.
Pekala daha sonra ne oldu?
Aldığı reaksiyonlardan daha sonra, son periyotta çoğunlukla yaptığı üzere geri vites yaptı,
ve 14 Mart’taki konuşmasında,
daha bir hafta evvel, kapıyı gösterdiği hekimlerimiz için,
“Rabbim onlardan razı olsun. Eksikliklerini göstermesin.” dedi…
Sayın Erdoğan’ın his dünyasındaki dalgalanmalara,
inanın ne biz, ne de kendi partilileri, artık ayak uyduramıyoruz.
Milletçe, adeta Tabip Jekyll ile Bay Hyde’ın kıssasını yaşıyor gibiyiz…
Sayın Erdoğan ve Bay Kriz, birlikte ülke yönetmeye çalışıyorlar.
Bay Kriz öfkeleniyor, sonraki gün Sayın Erdoğan geri vites yapıyor.
Bay Kriz kovuyor, sonraki hafta Sayın Erdoğan hayır dua okuyor.
Bay Kriz kırıp döküyor, Sayın Erdoğan günü kurtarmaya çalışıyor.
Memleketi kim yönetiyor muhakkak değil.
Tüm bu şizofrenik türbülansın ortasında ise, olan milletimize oluyor…
Allah sonumuzu hayreylesin.
Kıymetli dava arkadaşlarım;
Bağımsızlık, hakikatin lisana geldiği yerde başlar.
Bay Kriz’in, hekimlerimize haksız ve mesnetsiz saldırısının temelinde, aslında,
sıhhat bölümünü, yabancılara ve rantçılara, peşkeş çekmiş olduğu gerçeğini,
saklama uğraşı var.
Bugün milletimiz, eczaneye gittiğinde,
ya ilaç bulamıyor, ya da fahiş artırımlarla karşılaşıyor.
Bunun en önemli sebebi de, ilaçta büsbütün dışa bağımlı hale gelmemiz.
Zira Ak Parti iktidarı,
Cumhuriyetin kurduğu ve Türk Milleti’ne ilişkin olan, bütün kıymetleri elden çıkardığı üzere,
geçmiş hükümetlerin, 1979 yılında açtığı, SSK İlaç Fabrikası’nı da, 2005 yılında kapattı.
Bu fabrika,
ağrı kesiciler, ateş düşürücüler, antibiyotikler ve antiseptikler üzere,
memlekete en hayli ve en sık tüketilen ilaçların,
kendi bünyesinde üretimine değer veriyordu.
Kapatılmasıyla da, vatandaşlarımız, yabancı ilaç üreticilerinin insafına mahkum oldu.
Yani insanlarımız, yabancı monopollerin elinde olan ilaç firmalarının kârı için,
adeta kurban edildiler.
Bir başka gudubet uygulama da, kent hastaneleri.
Kent hastanelerini inşa eden ve işleten yandaş şirketlere,
her yıl milyarlarca lira kira ödüyoruz.
2021 yılında, 14.3 milyar lira ödendi.
Ayrıyeten bu hastanelere, tam 25 yıl garanti verildi.
Üstelik bu garanti ödemeleri, döviz kurundaki değişikliklere göre güncelleniyor.
Yani, Türk lirasında bu sene yaşanan önemli paha kaybıyla bir arada,
kira ödemeleri birkaç kat artacak.
İşin acı tarafı da ne biliyor musunuz?
Kent hastanelerinin 3 yıllık kiralarıyla, yatırım maliyetleri karşılanabiliyor.
22 yıl boyunca ödenen kiralar da,
kent hastanelerini yapan ve işleten şirketlerin kârı oluyor.
Yani, Türk tabibinin özlük hakları için kullanacağımız kaynağı,
Türk Milleti’nin ilaç harcamalarını desteklemek için kullanacağımız bütçeyi,
Sayın Erdoğan’ın rantçılarını güçlü etmek için kullanıyoruz.
Bitmedi, dahası var.
Rantın 5 atlısı, bir de gidip, utanmadan,
Dünya Bankası’nın, yatırım sigortası ünitesi, MIGA’ya,
kelamım ona yatırımları için, siyasi risk sigortası yaptırmışlar.
Bu vesileyle, yolsuzluğu da sigortalamak mümkünmüş,
onu da öğrenmiş olduk…
Sigortada tanım edilen siyasi risklerden biri de kamulaştırma.
Yani bu harika zeki arkadaşlar,
Ak Parti iktidarı bitmiş olduğinde,
yaptıkları onca usulsüzlük ve yolsuzluk açığa çıktığında,
yeni gelen hükümet, kamulaştırmaya başvurmasın diye, bu yola başvurmuşlar.
Yalnız maalesef kendilerine makus bir haberim var:
İstediğiniz sigortayı yaptırın, bizim için hiç fark etmez.
Yolsuzluk, her yerde yolsuzluktur.
Usulsüzlük, her yerde usulsüzlüktür.
Hırsızlık, her yerde hırsızlıktır.
Hiç kusura bakmayın.
İktidar geldiğimizde, ki aslanlar üzere geliyoruz;
o hastanelerin mukavelelerini, tek tek inceleteceğiz.
İhalelerdeki usulsüzlükleri,
kontratlardaki hukuka karşıtlıkları,
şirketlerin, mukavelelere uymayan süreçlerini, birer birer tespit edeceğiz.
Ve memleketler arası hukuku kullanıp, gerekirse tek taraflı olarak feshedeceğiz.
daha sonrasındası, sizinle yolsuzluklarınızı finanse ettirdiğiniz, kredi kuruluşları içinde…
Bizi ilgilendirmez.
DÜZGÜN Parti iktidarında;
Bu milletin tek kuruşunun üzerine yatamayacaksınız.
Buna müsaade vermeyeceğiz.
O fazlaca güvendiğiniz sigortalar, sizi koruyacak sanıyorsunuz,
ancak hayli yanılıyorsunuz…
İşte size, Rus oligarkların durumu…
Bu aziz millet, sizden gereğince çekti.
Artık biraz da sizin uykularınız kaçsın bakalım…
Bedelli dava arkadaşlarım;
Varsın onlar,
Siyasi güçlerini koruma etmek için her türlü dümeni çevirsinler.
Varsın onlar,
Alıştıkları lüks hayatları sürdürmek için, her türlü berbatlığı yapsınlar.
Varsın onlar,
Kurdukları bu eğri nizamı, sürdürmek için, her türlü palavrası söylesinler.
Yılmayacağız.
Yorulmayacağız.
Çabadan vazgeçmeyeceğiz.
Birden fazla gitti, azı kaldı.
O sandık, milletimizin önüne, elbette gelecek.
O sandık gelecek,
ve bu arkadaşlar, milletimizin çelikten iradesiyle yüzleşecek.
O sandık gelecek,
Ve Bay Kriz, oturduğu o bol varaklı koltuktan inecek!
İnanın Türkiye’yi, muazzam bir gelecek bekliyor.
Bunu, bu ülkenin gerçek potansiyelini bilerek söylüyorum.
Avrupa’da peşinden koşulan kuralları,
bu topraklara getireceğiz.
Orada özenilen hayatları,
bu topraklara getireceğiz.
Oradaki satın alma gücünü,
bu topraklara getireceğiz.
YETERLİ Parti iktidarında;
İnsanlarımızın, memleketten ayrılmak için sebebi kalmayacak.
Fakat dönmek için, hayli fazla niçini olacak.
Üstelik, uzak bir gelecekten de kelam etmiyorum.
İktidara geldiğimizin, sonraki günü,
artık işlerin düzgüne gittiğini, herkes hissedecek.
İster çiftçi olsun, ister yazılımcı
İster mühendis, ister öğretmen, ister sanatçı olsun…
Herkes hak ettiği bedeli, bu topraklarda bulacak.
Hak ettiği fırsatları, bu topraklarda bulacak.
Hak ettiği özgürlüğü, bu topraklarda yaşayacak.
Onlar geldikleri üzere, tıpış tıpış gidecekler.
Periyodu iktidarlarında kaçırdıkları, bu ülkenin yetişmiş insanları da,
gittikleri üzere dönecekler!
El ele, omuz omuza,
kuvvetli, varlıklı ve memnun Türkiye’yi, daima birlikte inşa edeceğiz.
Hiç merak etmeyin, hayli az kaldı…
Toplantımızı şereflendirdiniz.
Sağ olun, var olun, Allah’a emanet olun.”
Hibya Haber Ajansı
Alıntıdır
YETERLİ Parti Genel Lideri Meral Akşener, partisinin küme toplantısında gündeme dair açıklamalarda bulundu. Akşener konuşmasında şu sözlere yer verdi:
“Aziz Milletim, sevgili gençler, bedelli milletvekilleri, değerli basın mensupları,
Küme toplantımıza beğenilen geldiniz, sefalar getirdiniz.
Konuşmama başlarken,
hepimizi gururlandıran bir gelişmeyi, sizlerle paylaşmak istiyorum:
Polonya Parlamentosu;
Dünya Türklüğünün ve Kırım’ın sembol ismi,
ömrü sürgünlerde, zindanlarda, uğraşla geçmiş pahalı büyüğüm,
Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu’nun,
Nobel Barış Ödülü’ne, aday gösterilmesi için karar aldı.
Polonya parlamentosunun aldığı sonucu,
ÂLÂ Parti olarak, büyük memnuniyetle karşılıyoruz.
İstiyoruz ki;
Biz de, Türk Milleti’nin yegâne hafızası, milletimizin kutsal çatısı,
Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde alacağımız, misal bir kararla takviye olalım.
Kahramanımızı, Nobel Barış mükafatına aday gösterelim.
Bu vesileyle;
Bizim için siyaset üstü olan bu biçimde özel bir mevzuda,
tüm siyasi partilerin dayanağını bekliyor,
küme başkanlıklarını, gerekli adımları acilen atmaya davet ediyorum.
Bedelli dava arkadaşlarım;
İki gün daha sonra, yani 18 Mart, mükemmel tarihimizin, destansı bir durağı olan,
Çanakkale Zaferimizin yıldönümü.
Çanakkale bir ruhtur.
Birliğin, dirliğin, inanmışlığın, kahramanlığın, bağımsızlığın beden bulduğu bir ruhtur.
Zira, Kurtuluş Savaşımızın tohumları, Çanakkale’de ekilmiştir.
Zira, tarihin akışını değiştirecek bir kahramanı, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü,
Türk Milleti’ne, Çanakkale armağan etmiştir.
Zira, Çanakkale, Cumhuriyetimize giden yolda döşenen birinci taştır.
Daima söylemiş olduğim üzere, medeniyet yolunun taşlarını sadece cesurlar döşer.
Ve Çanakkale;
işte o hamasetin ta kendisidir.
Başta, Cumhuriyetimizin banisi, Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere,
silah arkadaşlarını, şehit ve gazilerimizi, rahmet ve şükranla anıyor,
Aziz anıları önünde hürmetle eğiliyorum.
Aziz milletim;
Ak Parti iktidarının,
Akıl ve bilimden uzak,
Cumhuriyet değerlerimizle de sorunu olan idare anlayışı,
artık uygunca hastalıklı bir hâl aldı.
Makyavel’i gururlandıracak tipten bir bakış açısına sahip,
üstün liyakatli Ak Parti takımlarının elinde,
ekonomimiz can çekişiyor.
6 aydır öve öve bitiremedikleri rekabetçi kur masalı,
gelinen noktada, âdeta bir dehşet sinemasına dönüştü.
“Beştepe Sokağı’nda Kâbus…”
Gelin hafızamızı bir arada tazeleyelim:
Sayın Kruger ve arkadaşlarının, “yeni” iktisat modeli neydi?
Siyaset faizini düşür.
Türk Lirası’nın pahasını düşür.
İhracatı arttır.
Cari fazla oluştur.
Ve bu türlü enflasyonu düşür.
Model buydu değil mi?
Üstelik;
Bay Kriz’in, Nobellik teorisini temel alan bu model,
hem Nass ile,
tıpkı vakitte ittifakın minik ortağının, hayallerini süsleyen,
Çin görünümlü Bangladeş modeliyle de uyumluydu, değil mi?
Pekala ne oldu?
Milletimize kurtuluş reçetesi olarak pazarlanan,
bu kelamım ona modele geçişin üzerinden, 6 ay geçti…
Faizler düştü mü?
Düşmedi.
Bir tek, Merkez Bankası faizleri düştü,
öbür tüm faizler göklere çıktı.
Faiz lobileri bayram etti.
Pekala Türk Lirası bedelsiz hâle gelince, ihracatımız arttı mı?
Doğrudur arttı.
Lakin ithalatımız daha da fazla arttığı için,
bu hiç bir işe yaramadı…
Üstelik daha az ölçüde malı,
daha fazla para ödeyerek ithal ettik.
Pekala cari fazla verip, enflasyonu düşürdük mü?
Bırakın cari fazlayı, son 4 yılın en yüksek cari açığını verdik.
Pekala enflasyon düştü mü?
Maalesef o da hayır…
Hatta Ak Parti’nin, iktidarı devraldığı zamankinden,
daha yüksek bir enflasyonla, karşı karşıyayız.
Üretici fiyat enflasyonu, yüzde 100’ün üzerinde.
Tüketici enflasyonu da, yüzde 50’nin üzerinde.
Üstelik TÜİK’e nazaran…
Pekala ekonomik büyümeye ne oldu?
Yavaşlama sinyalleri veriyor.
Yani;
hem cari açık yükseldi,
hem enflasyon arttı,
birebir vakitte büyüme yavaşladı.
Maşallah üçü bir arada…
Ez cümle;
Bay Kriz ve arkadaşlarının bu dahiyane ekonomik modelleri kararında,
güzele giden, tek bir ekonomik gösterge bile yok.
Ancak enteresandır;
Milletimiz bu biçimde ibretlik bir tabloyla karşı karşıyayken;
Bu arkadaşlar hala bizleri, ısrarla,
her geçen gün ağırlaşan problemlerimizin,
aslında var olmadığına, ikna etmek için uğraşıyorlar.
Yani ekonomik modeller gelip geçiyor, ancak ikna siyaseti tam gaz sürüyor…
Gerçekten geçtiğimiz günlerde, Bay Kriz çıktı;
“Bizim Ayçiçek yağı, zeytin yağı üzere problemlerimiz yok.” dedi.
Şaşırdık mı?
Şaşırmadık.
Zira, kendisine göre, ülkemizde aslına bakarsan;
Konutuna ekmek götüremeyen de yok.
Akaryakıt kuyruğu da yok.
Ekmek kuyruğu da yok.
İşsizlik de yok.
Yoksulluk da yok.
Yolsuzluk da yok.
Hatta Türkiye’de hiç bir sorun yok, milletçe Sevimliler Köyü’nde yaşıyoruz…
Bu arkadaşımıza nazaran, bizler nankörlük ediyoruz.
Milletçe toplanmışız, başımızdan sorun uyduruyoruz.
Hiç meselemiz olmamasına karşın;
yalnızca üşendiğimizden, konutumuza ekmek götürmek istemiyoruz.
Her şey güllük gülistanlık bulunmasına karşın;
biz tembeliz, milletçe iş beğenmiyoruz.
Aslında, herkes fazlaca keyifli lakin;
Sadece onu gıcık etmek için, milletçe mutsuzmuş üzere yapıyoruz.
İşte Sayın Erdoğan’ın fantastik dünyasında,
her şey bu sistemle işliyor.
Yani, bırakın sıkıntılarımızı çözmeyi,
daha sıkıntılarımızın varlığını bile, kabul etmiş değiller.
Bu başla attıkları her adım da,
Maalesef ,milletimizin ve memleketimizin ziyanına sonuçlanıyor.
Gerçekten, bunun son meselai,
Cumhuriyet tarihinin, en büyük vurgunlarından biri olan, Türk Telekom’da gördük..
90’lı yılların ortasında, 25-30 milyar dolar içinde, paha biçilen Türk Telekom’un,
yüzde 55’ini, ailece muhabbet kurdukları, Lübnan’lı Hariri’ye,
“Özelleştirme yapıyoruz, yabancı sermaye giriyor.” tezahüratları eşliğinde,
6 buçuk milyar dolara sattılar.
Hariri, gözlerinin önünde Türk bankalarından kredi kullandı.
Gıklarını çıkarmadılar.
Mukavele gereği yemin ettiği hiç bir yatırımı yapmadı.
Dönüp tek bir laf etmediler.
Türk Telekom’un kârını cebine indirdi.
“Sen ne yapıyorsun?” demediler.
Cumhuriyet tarihinin en büyük soygununa,
bilerek ve isteyerek göz yumdular.
En sonunda;
Hariri cebine indirdiği kâr haricinde, her şeyi bırakıp gidince de,
paylar, kredi aldığı bankalara devroldu.
Pekala soygun burada bitti mi?
Hayır bitmedi.
Mukavele, 2026’da sona ereceği için,
Paylar, 2026 yılında, aslına bakarsan fiyatsız olarak devlete geçecekti.
Onlar ne yaptı?
2026’yı beklemediler, Varlık Fonu’na, 1 milyar 650 milyon dolara, tabiri caizse çaktılar…
Yani, milletin kesesinden, 24 buçuk milyar lirayı daha, ziyan hanesine yazdılar.
Pandemide vatandaşına, fakat 10 milyar liralık, nakit takviyesi verebilen Bay Kriz,
eski dostu Mösyö Hariri için, 24 buçuk milyar lirayı bir çırpıda harcadı.
Lisana kolay…
24 buçuk milyar lira.
Hani, “kaynak kaynak” diye geziyorlar ya…
Bu parayla, 1 yıl boyunca, ilköğretimdeki çocuklarımıza,
parasız kahvaltı ve öğlen yemeği verebilirdik.
Bütün çocuklarımıza, okul öncesi eğitim sağlayabilirdik.
Çiftçilerimize verilen dayanağı, iki katına çıkarabilirdik.
Tüm öğrencilerimize, bir yıl boyunca, parasız internet verebilirdik.
Derin yoksullukla uğraş eden 4 milyon bayana,
bir yıl boyunca, ayda 500 lira gelir takviyesi sağlayabilirdik.
Şu vicdansızlığa bakar mısınız?
Yazıklar olsun.
Meclis kümemiz, bu bahisle ilgili önergemizi verdi.
İnsanlarımızın, derin yoksullukla gayret ettiği,
Vatandaşımızın, enflasyon canavarına, göz nazaran gore ezdirildiği,
Annelerin, bebek bezi yerine, naylon poşet kullanmak zorunda bırakıldığı,
bu biçimde güç bir periyotta;
milletimizin gözünün içine baka baka yapılan, bu rezilliğinin peşini bırakmayacağız.
Aziz milletim;
Biliyorsunuz, 26 aydır, vilayet il, ilçe ilçe, ülkemizi geziyorum.
Arkadaşlarımla birlikte, milletimizin kederlerini dinliyorum.
Hem esnaflarımızla,
tıpkı vakitte, dükkânları gezerken karşılaştığımız, vatandaşlarımızla konuşuyorum.
Dinlediklerimi de, her hafta bu kürsüden anlatıyorum.
Bu sayede, geçtiğimiz iki yıl zarfında,
milletimizin sesini tüm Türkiye’ye duyurduk.
İnsanlarımızın yaşadıkları meselelere, tahliller ürettik.
bir daha bu kürsüden, kelamı şahsen kendilerine vererek,
Esnaflarımızı, sanayicilerimizi, üreticilerimizi,
Atanamayan öğretmenlerimizi,
Umutsuz gençlerimizi,
Geçim kederiyle boğuşan emeklilerimizi dinledik.
Bundan daha sonra da dinlemeye de devam edeceğiz.
Lakin bir kesim daha var ki;
Onların sesi, gereğince duyulmadı.
Onların sesi, gereğince duyurulmadı.
Onlar, mesken kadınları…
Ailesini çekip çeviren,
Çocuğunu besleyip büyüten,
Mesken iktisadının temel direği olan konut kadınları…
İktidar tarafınca, çantadaki keklik görülen,
ve o niçinle, Ak Parti’nin umursamazlığından, en çok müzdarip olan, mesken kadınları…
İşte o niçinle, ben de;
Bir yandan, ilçe ziyaretlerimize devam ederken,
Bir yandan da, iktidarın yolunu unuttuğu, o konutları ziyaret ediyorum.
O denli şeyler dinliyor,
O denli şeyler öğreniyor,
Ve o denli şeylere şahit oluyorum ki;
bir süre daha sonra, artık kalbim ağrıyor…
Geçen hafta, Sultanbeyli’deydim.
İsimleri bende gizli,
fakat bu kardeşlerimin öykülerine, hepiniz şahit olun istiyorum.
örneğin;
Eşini Kovid’den kaybetmiş,
Yarım gün dokumacılık işine giderek,
günde 50 lirayla geçinmeye çalışan bir kardeşim diyor ki;
“Görüp de canları bir şey ister diye,
çocukları markete götüremiyorum.
Akşama yayla çorbası yaptım.
Gücümüz yetip de, bir tavuk alamıyoruz artık.
Fırın yakamıyorum, ütü yapamıyorum.
Ona karşın, elektrik faturamız 200 lira geliyor.”
örneğin;
Öteki bir meskende, malulen emekli bir ablam diyor ki;
“Akşama yalnızca makarna yaptım, hiç bir şey pişiremedim.
Alamıyorum ki pişireyim.
Fırına gidince, daha ucuz olsun diye;
Evvelki günden kalan bayat ekmeği, 1 buçuk liraya alıyorum.
Artık taze ekmek bile yiyemiyoruz.”
örneğin;
Bir öteki kardeşim diyor ki;
“Evin bayanı olarak, kek yapmak istiyorum;
lakin maliyetini düşünerek vazgeçiyorum.
Evvelce konuk çağırmaktan memnun olurduk.
Artık korkuyoruz.”
örneğin;
Eşi taban fiyatla çalışan, 4 çocuklu bir konut hanımımız diyor ki;
“Doğalgaz 900, elektrik 400 lira geldi.
Çocuklara harçlık veremiyoruz.”
örneğin;
Konut kirasını ödeyebilmeyi, hayal ettiğini söyleyen bir kardeşim.
Evet, yanlış duymadınız.
Ülkemizde bir bayan, kirasını ödeyebilmeyi, hayal ediyor.
bu biçimde bir rezalet olabilir mi?
Bu kardeşim diyor ki;
“Her gece yastığa başımı koyduğumda;
‘yarın çocuklara ne yedireceğim?’ diye düşünüyorum.
Okula giden çocuğumu, servise veremiyorum.
Yürüyerek okula gdolayıyorum.
Küçük çocuğu bırakacağım bir yer olmadığı için,
ağabeyini okula bırakırken, soğuk havada onu da yanımda gdolayıyorum.”
örneğin;
Artan elektrik meblağlarından dolayı,
Akşamları ışıkları kapatıp oturduklarını söyleyen,
bir diğer kardeşim diyor ki;
“’Simit yiyin’ diyorlar.
Simit 4 lira olmuş.
Biz 5 kişilik bir aileyiz;
günde 20 lirayı, simide veremeyiz.”
İşte size, konutların ortasında yaşanan Ak Parti gerçekleri…
Sabahtan akşama kadar anlatılan, büyüme masalları,
bu gerçekleri değiştirmiyor.
Oturdukları yerden konuşan, tuzu kuru saray sefacıları,
bu sesi duymuyor, dinlemiyor, anlamıyor.
Ancak hiç merak etmeyin.
Onlar istedikleri kadar inkar etsinler;
biz bu gerçekleri anlatmaktan vazgeçmeyeceğiz.
Esnaf dükkanlarından, sokaklardan yükselen sesi, nasıl duyurduysak;
meskenlerden yükselen sesleri de duyuracağız!
Esnafın, üreticinin, endüstricinin sıkıntısına nasıl deva aradıysak;
Meskenlerdeki sıkıntılara de deva arayacağız!
Emeklinin geçim ıstırabına, gençlerin ümitsizliğine,
nasıl tahliller sunduysak;
Mesken bayanlarının sorunlarına da, tahliller sunacağız!
Aziz milletim, kıymetli milletvekilleri;
Geçtiğimiz Pazartesi günü, Tıp Bayramı’ydı…
14 Mart’ta, biz aslında neyi kutladık, biliyor musunuz?
Söke söke aldığımız, bağımsızlığımızı kutladık.
Vatanımız için verdiğimiz, ulu çabayı kutladık.
Aslında biz, 14 Mart’ta;
Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane’den yükselen, yüreği kutladık.
Gelin, Türk tabiplerinin, bağımsızlık aşkının sembolü olan,
Tıp Bayramı’nın öyküsünü, bir defa daha hatırlayalım.
1919 yılında, İstanbul’un işgal altında olduğu günlerde;
İngilizler, devrin Tıp Fakültesi olan,
Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane binasına, el koymuştu.
Tıbbiye öğrencileri,
bu duruma sessiz kalmamak için,
ortalarından Hikmet Boran’ı başkan seçerek,
işgali, protesto etmeye karar verdiler.
Bunun için de, dev bir Türk bayrağı hazırladılar.
14 Mart sabahında,
İngiliz nöbetçileri atlatıp,
Tıbbiye binasının kuleleri içinden,
al bayrağımızı dalgalandırdılar.
İşte, Tıbbiyeli Hikmet’in etrafında birleşen o gençler;
Karanlık işgal günlerimize, umut oldular…
Bağımsızlık öykümüze, nefes oldular…
Ulu çabamıza, “bayram” oldular…
Amaaa, kıssa burada bitmedi.
Biliyorsunuz 1919 yılı, hem de;
Atatürk’ümüzün, milletimizi kurtuluşa hazırladığı yıldı.
Samsun’dan başlatmış olduğu o kutlu yürüyüşte, Sivas’a geldiğinde;
Tıbbiyelilerin temsilcisi olarak seçilen,
çabucak hemen 19 yaşındaki Hikmet Boran da oradaydı…
Sivas Kongresi’nde;
Manda ve himaye fikrini savunanlarla,
tam bağımsızlığımızı savunanların tartıştığı sırada;
Tıbbiyeli Hikmet, coşkuyla Mustafa Kemal Atatürk’e seslendi.
Dedi ki;
“Paşam;
Delegesi bulunduğum Tıbbiyeliler, beni buraya,
bağımsızlık davamızı, başarmak yolundaki mesaiye,
katılmak üzere gönderdiler.
Mandayı kabul edemem…
Şayet kabul edecek olanlar var ise;
bunlar her kim olursa olsun, şiddetle reddeder ve kınarız.
Farzı muhal, manda fikrini siz kabul ederseniz;
Sizi de reddeder, Mustafa Kemal’i ‘vatan kurtarıcısı’ değil,
‘vatan batırıcısı’ olarak isimlendirir ve lanetleniriz.”
Tıbbiyeli Hikmet’in yüreğinden kopan bu kelamlar karşısında;
Mustafa Kemal Atatürk ne dedi biliyor musunuz?
“Evlat, müsterih ol. Gençlikle iftihar ediyorum, ve gençliğe güveniyorum.
Biz, azınlıkta kalsak dahi, mandayı kabul etmeyeceğiz.
Parolamız tektir ve değişmez:
Ya istiklal, ya ölüm!”
İşte Ceddimiz, vatanımızın kurtuluş parolasını,
Birinci defa burada, Tıbbiyeli Hikmet’e söylemiş oldu.
İşte Ceddimiz, memleketimizin aydınlık geleceğini,
Birinci kere burada, Türk gençliğinin anlayışına ve gücüne bağladı.
İşte Ceddimiz, kurtuluş mücadelemizdeki gücü;
Tam olarak buradaki yürek ve kararlılıktan aldı.
Bundan 103 yıl evvel;
19 yaşındaki Hikmet Boran ve Tıbbiyeliler;
Ulusal gayretimize, işte bu biçimde bir aşkla inandı…
Başta vatanımızın kurtarıcısı, Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere,
Cüretin sesi olan, Hekim Hikmet Boran’ı,
Cüretin yüreği olan, tıbbiyelilerimizi,
ve hamasetiyle destan yazan, tüm istiklal kahramanlarımızı;
Hürmet, rahmet ve minnetle anıyorum.
Yürüdüğümüz bu çetin ve tuzaklı yolda,
Yürekleriyle bize rehber oldukları için,
Allah onlardan razı olsun.
Ruhları şad, yerleri cennet olsun.
Bu vesileyle, bir defa daha;
Ülkemizin bağımsızlık ateşine har olan,
Kendini, mesleğine, vatanına ve milletine adayan,
Tıbbiyeli Hikmet’in açtığı bayrağı, bugün devralan,
Fedakârlığın ve özverinin simgesi tüm doktorlarımızın,
14 Mart Tıp Bayramı’nı, yürekten kutluyorum.
Güzel ki varsınız!
İşte o niçinle bugün;
Milletin Kürsüsü’nü genç bir hekimimize bırakıyoruz.
Aile hekimliği çalışanları sendikası,
Ve İzmir Aile tabipleri Derneği idare heyeti üyesi,
Hekim Ahmet Kandemir ortamızda.
Kendisi, hekimlerimizin ve sıhhat kesiminde yaşanan sıkıntıların sesi olacak,
biz de daima bir arada onu dinleyeceğiz.
Buyurun Ahmet Beyefendi,
Kelam de, kürsü de sizindir.
Teşekkür ediyorum.
Cumhuriyetimizin yetiştirdiği pahalı tabiplerimiz;
Büyük fedakârlıklarla, özveriyle ve zorluklarla çalıştığınızı,
Biz biliyoruz.
Değerli mesleğinizin, hak ettiği saygınlığı nazaranmediğinizi,
Biz biliyoruz.
Çalışma saatlerinden, şiddete kadar, türlü haksızlığa maruz kaldığınızı,
Biz biliyoruz.
Bütün bunlar yetmezmiş üzere;
Bir de anlayışsız, düşmanca ve şımarık hallerle karşı karşıya kalıp,
nasıl yıpratıldığınızı, biz biliyoruz.
Ancak biraz daha sabredin, epey az kaldı!
Memnun ve huzurlu günler görmenize,
Emin olun epeyce az kaldı!
ÂLÂ Parti iktidarında;
sizin daha fazla hor görülmenize, müsaade etmeyeceğiz.
Hiç merak etmeyin.
Aziz milletim, pahalı milletvekilleri;
Cumhuriyetimizin birinci senelerında;
Savaştan yeni çıkan bir ülke olmamıza karşın, kaç başarılara imza attık.
örneğin;
Refik Saydam üzere idealist bir tabibin önderliğinde;
Salgınlarla ve hastalıklarla uğraş ettik.
örneğin;
1928 yılında Hıfzıssıhha Enstitüsü’nü kurduk.
örneğin birinci 10 yılda;
Sıhhat çalışanı sayımızı, tam 10 katına çıkarttık.
86 olan kurum sayımızı, 176’ya,
6 bin 500 olan yatak sayımızı 14 bine çıkarttık.
Ve tüm bunları son derece sonlu imkanlarla,
savaştan yeni çıkmış bir ülkenin,
milletini seven, ülkesini seven, işini seven,
idealist bürokratlarıyla gerçekleştirdik.
Fakat maalesef;
Lisede okurken, tabip olmaya karar veren Safiye Ali’yi,
devlet bursuyla yurt haricinde okutarak, ülkemize birinci bayan tabibini kazandıran,
cumhuriyet vizyonundan,
bugün geldiğimiz nokta, sahiden içler acısı…
Bugün maalesef;
Yandaşlarına ihale ettikleri bol camlı binaların içerisini,
Garantili hastalar ve sipariş adabı hekimlerle doldurmayı düşünen,
sıhhati da ticaret bakılırsan, bir garip anlayışla karşı karşıyayız.
Gerçekten bu anlayışın, ibretlik bir yansımasına, geçen hafta şahit olduk.
Sayın Erdoğan, bayanlar gününde,
bayan muhtarlara, jurnalcilik teklif ettiği toplantının bir kısmında,
marabası gördüğü hekimlerimize hitaben, “giderlerse gitsinler” dedi.
Pekala daha sonra ne oldu?
Aldığı reaksiyonlardan daha sonra, son periyotta çoğunlukla yaptığı üzere geri vites yaptı,
ve 14 Mart’taki konuşmasında,
daha bir hafta evvel, kapıyı gösterdiği hekimlerimiz için,
“Rabbim onlardan razı olsun. Eksikliklerini göstermesin.” dedi…
Sayın Erdoğan’ın his dünyasındaki dalgalanmalara,
inanın ne biz, ne de kendi partilileri, artık ayak uyduramıyoruz.
Milletçe, adeta Tabip Jekyll ile Bay Hyde’ın kıssasını yaşıyor gibiyiz…
Sayın Erdoğan ve Bay Kriz, birlikte ülke yönetmeye çalışıyorlar.
Bay Kriz öfkeleniyor, sonraki gün Sayın Erdoğan geri vites yapıyor.
Bay Kriz kovuyor, sonraki hafta Sayın Erdoğan hayır dua okuyor.
Bay Kriz kırıp döküyor, Sayın Erdoğan günü kurtarmaya çalışıyor.
Memleketi kim yönetiyor muhakkak değil.
Tüm bu şizofrenik türbülansın ortasında ise, olan milletimize oluyor…
Allah sonumuzu hayreylesin.
Kıymetli dava arkadaşlarım;
Bağımsızlık, hakikatin lisana geldiği yerde başlar.
Bay Kriz’in, hekimlerimize haksız ve mesnetsiz saldırısının temelinde, aslında,
sıhhat bölümünü, yabancılara ve rantçılara, peşkeş çekmiş olduğu gerçeğini,
saklama uğraşı var.
Bugün milletimiz, eczaneye gittiğinde,
ya ilaç bulamıyor, ya da fahiş artırımlarla karşılaşıyor.
Bunun en önemli sebebi de, ilaçta büsbütün dışa bağımlı hale gelmemiz.
Zira Ak Parti iktidarı,
Cumhuriyetin kurduğu ve Türk Milleti’ne ilişkin olan, bütün kıymetleri elden çıkardığı üzere,
geçmiş hükümetlerin, 1979 yılında açtığı, SSK İlaç Fabrikası’nı da, 2005 yılında kapattı.
Bu fabrika,
ağrı kesiciler, ateş düşürücüler, antibiyotikler ve antiseptikler üzere,
memlekete en hayli ve en sık tüketilen ilaçların,
kendi bünyesinde üretimine değer veriyordu.
Kapatılmasıyla da, vatandaşlarımız, yabancı ilaç üreticilerinin insafına mahkum oldu.
Yani insanlarımız, yabancı monopollerin elinde olan ilaç firmalarının kârı için,
adeta kurban edildiler.
Bir başka gudubet uygulama da, kent hastaneleri.
Kent hastanelerini inşa eden ve işleten yandaş şirketlere,
her yıl milyarlarca lira kira ödüyoruz.
2021 yılında, 14.3 milyar lira ödendi.
Ayrıyeten bu hastanelere, tam 25 yıl garanti verildi.
Üstelik bu garanti ödemeleri, döviz kurundaki değişikliklere göre güncelleniyor.
Yani, Türk lirasında bu sene yaşanan önemli paha kaybıyla bir arada,
kira ödemeleri birkaç kat artacak.
İşin acı tarafı da ne biliyor musunuz?
Kent hastanelerinin 3 yıllık kiralarıyla, yatırım maliyetleri karşılanabiliyor.
22 yıl boyunca ödenen kiralar da,
kent hastanelerini yapan ve işleten şirketlerin kârı oluyor.
Yani, Türk tabibinin özlük hakları için kullanacağımız kaynağı,
Türk Milleti’nin ilaç harcamalarını desteklemek için kullanacağımız bütçeyi,
Sayın Erdoğan’ın rantçılarını güçlü etmek için kullanıyoruz.
Bitmedi, dahası var.
Rantın 5 atlısı, bir de gidip, utanmadan,
Dünya Bankası’nın, yatırım sigortası ünitesi, MIGA’ya,
kelamım ona yatırımları için, siyasi risk sigortası yaptırmışlar.
Bu vesileyle, yolsuzluğu da sigortalamak mümkünmüş,
onu da öğrenmiş olduk…
Sigortada tanım edilen siyasi risklerden biri de kamulaştırma.
Yani bu harika zeki arkadaşlar,
Ak Parti iktidarı bitmiş olduğinde,
yaptıkları onca usulsüzlük ve yolsuzluk açığa çıktığında,
yeni gelen hükümet, kamulaştırmaya başvurmasın diye, bu yola başvurmuşlar.
Yalnız maalesef kendilerine makus bir haberim var:
İstediğiniz sigortayı yaptırın, bizim için hiç fark etmez.
Yolsuzluk, her yerde yolsuzluktur.
Usulsüzlük, her yerde usulsüzlüktür.
Hırsızlık, her yerde hırsızlıktır.
Hiç kusura bakmayın.
İktidar geldiğimizde, ki aslanlar üzere geliyoruz;
o hastanelerin mukavelelerini, tek tek inceleteceğiz.
İhalelerdeki usulsüzlükleri,
kontratlardaki hukuka karşıtlıkları,
şirketlerin, mukavelelere uymayan süreçlerini, birer birer tespit edeceğiz.
Ve memleketler arası hukuku kullanıp, gerekirse tek taraflı olarak feshedeceğiz.
daha sonrasındası, sizinle yolsuzluklarınızı finanse ettirdiğiniz, kredi kuruluşları içinde…
Bizi ilgilendirmez.
DÜZGÜN Parti iktidarında;
Bu milletin tek kuruşunun üzerine yatamayacaksınız.
Buna müsaade vermeyeceğiz.
O fazlaca güvendiğiniz sigortalar, sizi koruyacak sanıyorsunuz,
ancak hayli yanılıyorsunuz…
İşte size, Rus oligarkların durumu…
Bu aziz millet, sizden gereğince çekti.
Artık biraz da sizin uykularınız kaçsın bakalım…
Bedelli dava arkadaşlarım;
Varsın onlar,
Siyasi güçlerini koruma etmek için her türlü dümeni çevirsinler.
Varsın onlar,
Alıştıkları lüks hayatları sürdürmek için, her türlü berbatlığı yapsınlar.
Varsın onlar,
Kurdukları bu eğri nizamı, sürdürmek için, her türlü palavrası söylesinler.
Yılmayacağız.
Yorulmayacağız.
Çabadan vazgeçmeyeceğiz.
Birden fazla gitti, azı kaldı.
O sandık, milletimizin önüne, elbette gelecek.
O sandık gelecek,
ve bu arkadaşlar, milletimizin çelikten iradesiyle yüzleşecek.
O sandık gelecek,
Ve Bay Kriz, oturduğu o bol varaklı koltuktan inecek!
İnanın Türkiye’yi, muazzam bir gelecek bekliyor.
Bunu, bu ülkenin gerçek potansiyelini bilerek söylüyorum.
Avrupa’da peşinden koşulan kuralları,
bu topraklara getireceğiz.
Orada özenilen hayatları,
bu topraklara getireceğiz.
Oradaki satın alma gücünü,
bu topraklara getireceğiz.
YETERLİ Parti iktidarında;
İnsanlarımızın, memleketten ayrılmak için sebebi kalmayacak.
Fakat dönmek için, hayli fazla niçini olacak.
Üstelik, uzak bir gelecekten de kelam etmiyorum.
İktidara geldiğimizin, sonraki günü,
artık işlerin düzgüne gittiğini, herkes hissedecek.
İster çiftçi olsun, ister yazılımcı
İster mühendis, ister öğretmen, ister sanatçı olsun…
Herkes hak ettiği bedeli, bu topraklarda bulacak.
Hak ettiği fırsatları, bu topraklarda bulacak.
Hak ettiği özgürlüğü, bu topraklarda yaşayacak.
Onlar geldikleri üzere, tıpış tıpış gidecekler.
Periyodu iktidarlarında kaçırdıkları, bu ülkenin yetişmiş insanları da,
gittikleri üzere dönecekler!
El ele, omuz omuza,
kuvvetli, varlıklı ve memnun Türkiye’yi, daima birlikte inşa edeceğiz.
Hiç merak etmeyin, hayli az kaldı…
Toplantımızı şereflendirdiniz.
Sağ olun, var olun, Allah’a emanet olun.”
Hibya Haber Ajansı
Alıntıdır